Day 33 / Dzien 33.

After leaving Whitehorse, we went to visit Muktuk Ranch, home of dog-sled racing team. I love that they don’t sell puppies and take care of the retired dogs. Before you get the wrong impression, these dogs are well cared for. Yeah, they do live outside but that’s their nature. They have their own nutritionist and chiropractor. There are volunteers from all over the world coming to help out in exchange for room and board. Oh, and these dogs, they really do love to race.

Po opuszczeniu Whitehorse pojechalismy odwiedzic Ranczo Muktuk, dom bioracego udzial w wyscigach psiego zaprzegu. Podoba mi sie, ze nie sprzedaja szczeniakow i opiekuja sie psami na emeryturze. Nie odnies blednego wrazenia, te psy maja dobra opieke. Tak, spia za dworze, ale taka jest ich natura. Maja wlasnego dietetyka i kregarza. Wolontariusze przyjezdzaja z calego swiata aby pomoc w zamian za mieszkanie i wyzywienie. A, i te psy naprawde uwielbiaja sie scigac.

Day 32 / Dzien 32.

What at least half-decent can happen in the morning? My list isn’t very long: coffee. But today something truly fantastic actually took place in the morning! Kitsie and Brent decided to let me use their photo lens for the next couple months so that there are no missed chances when we finally see the bears. Watch out grizzlies, here I come!

Once again, huge thank you!

We felt like taking a break today (guess who woke up feverish?), so we went to the Whitehorse library and stayed there (me: fighting an extremely slow internet connection, Lee: reading Jack London’s short stories) until the lights were turned off on us.


Co choc w polowie dobrego moze przydarzyc sie rano? Moja lista nie jest dluga: kawa. Ale dzisiaj cos naprawde fantastycznego mialo miejsce rano. Kitsie i Brent zdecydowali sie pozyczyc mi swoj obiektyw do aparatu zeby nie bylo zmarnowanych szans kiedy w koncu zobaczymy niedzwiedzie. Strzezcie sie grizzly, nadchodze!

Potrzebowalismy dzisiaj przerwy (zgadnijcie kto obudzil sie z goraczka?), wiec udalismy sie do biblioteki w Whitehorse i zasiedzielismy sie (ja: walczac z wyjatkowo powolnym internetem, Lee: czytajac nowele Jacka Londona), az wylaczyli swiatlo.

Day 31 / Dzien 31.

Getting up in the morning is becoming more and more difficult. Today we had breakfast and coffee in bed and looked for excuses not to leave our sleeping bags. It’s getting very cold but Lee still stubbornly refuses to wear his winter clothes.

Took a detour to visit Carcross, and amazing, authentic gold-rush era little town and on the way there discovered tiny Tagish. Lee immediately fell in love with it. Collage plans might be put on hold… Met a couple from Germany who own a motel, a bar, a true northern general store and make the best coffee we’ve had on this trip. In their words: “Yukon just happens to you”. We can tell that it’s already happening to us.

In the evening we met up with our friends Kitsie and Brent in Whitehorse’s Takhini Hot Springs. Yet another great night together. We stayed in the water until we all looked like prunes.


Poranne wstawanie robi sie coraz trudniejsze. Dzisiaj sniadanie i kawe podalismy sobie do lozka i szukalismy wymowek zeby nie wylazic ze spiworow. Robi sie bardzo zimno ale Lee nadal uparcie odmawia noszenia zimowych ciuchow.

Objazdem udalismy sie do Carcross, niesamowitego, autentycznego miasteczka z czasow goraczki zlota i po drodze odkrylismy malutki Tagish. Lee natychmiast sie zakochal. Plany uniwersyteckie moga zostac odlozone... Poznalismy pare z Niemiec, ktora ma motel, bar, prawdziwy polnocny sklep wielobranzowy i robi najlepsza kawe jaka pilismy podczas naszej podrozy. Ich slowami: “Jukon sie przydarza”. Czujemy, ze przydarzy sie nam.

Wieczorem spotkalismy sie z naszymi przyjaciolmi, Kitsie i Brent’em, w Goracych Zrodlach Takhini w Whitehorse. Kolejna wspaniala noc razem. Siedzielismy w wodzie az wszyscy wygladalismy jak suszone sliwki.

Day 30 / Dzien 30.

On a freezing, rainy morning, the idea of soaking some more in the hot springs quite delightful. The idea of getting out of them… I didn’t have the courage. Instead, we armed ourselves with hot coffee and hid in Brent and Kitsie’s camper to look through their fantastic wildlife shots.

Wonders awaited us in Watson Lake: hot showers with music in the background. Hallelujah! Also in Watson Lake: signpost forest and the most expensive grocery store in the world.

Lee just told me that last night he was approached by an older lady who asked if he was there to guard people in the hot springs from the bears. The beard magic again!


W lodowaty, deszczowy poranek wizja ponownego wygrzania sie w goracych zrodlach jest wysmienita. Wizja powrotu z nich… Nie mialam odwagi. W zamian, uzbrojeni w goraca kawa, zaszylismy sie w kamperze Brenta i Kitsie, aby ogladac ich fantastyczne zdjecia dzikich zwierzat.

Cuda czekaly na nas w Watson Lake: goraca prysznice z muzyka w tle. Alleluja! Rowniez w Watson Lake: las znakow na slupach i najdrozszy spozywczy swiata.

Lee wlasnie mi powiedzial, ze wczoraj podeszla do niego starsza pani i zapytala czy on jest tam po to, zeby ochraniac ludzi w goracych zrodlach przed niedzwiedziami. Znowu magia brody!

Day 29 / Dzien 29.

The day started with Lee finding an overturned quad ran off a very steep side of a mountain, and going on a search mission. Nobody to be rescued was found. We called it in after finally coming across a working payphone. Our guess is that it was stolen and somebody got rid of it after having their share of fun on it.

We’ve been taking our time on the Alaska Highway – stopping to take pictures, watch animals (they’re very nonchalant here) and just to take the scenery in.

We met a couple, Brent and Kitsie, who are traveling the States and Canada photographing wildlife. We ran into them again in Liard River and spent the evening together, soaking in (very) hot springs and then having a potluck dinner and drinks by the fire.

Dzien rozpoczal sie odkryciem dokonanym przez Lee: lezacym do gory kolami quadem, ktory spadl z bardzo stromego zbocza. Lee odbyl misje poszukiwawcza ale nikogo nie znalazl. Zglosilismy to kiedy w koncu natrafilismy na dzialajacy telefon. Stawiamy na to, ze quad byl kradziony i ze ktos nim pobawil, a potem sie go pozbyl.

Nie spieszymy sie na Alaska Highway – zatrzymujemy sie zeby zrobic zdjecia, obserwowac zwierzeta (sa tu one bardzo nonszalanckie) i zeby nacieszyc sie widokami.

Poznalismy pare, Brent i Kitsie, ktora podrozuje po Stanach i Kanadzie fotografujac dzikie zwierzeta. Wpadlismy na nich ponownie w Liard River i spedzilsimy razem wieczor, najpierw taplajac sie w (bardzo) goracych zrodlach, a potem robiac potluckowy obiad i wygrzewajac sie z drinkiem przy ognisku.

Day 28 / Dzien 28.

We made it to BC and are on the Alaska Highway! It’s been stunning! But today brought some disappointments too. We were sooo looking forward to this campground in Fort Nelson and all its luxuries: showers, electric hookups, internet and laundry. Let’s be honest – we’re pretty dirty by now. But we didn’t care much for neither the campground nor for Fort Nelson. I accidentally cut someone off on the road what resulted in a very disproportional display of aggression and hatred. We decided to suck it up and remain dirty for one more day.

Dojechalismy do Kolumbii Brytyjskiej i jestesmy na Alaska Highway. Widoki zwalaja z nog! Ale przezylismy dzisiaj rowniez rozczarowanie. Baaardzo sie cieszylismy na kemping w Fort Nelson i jego wszelkie luksusy: prysznice, prad, internet i pralnie. Nie ma co ukrywac: niezle z nas obecnie brudaski. Ale kiepskie byly zarowno kemping, jak i Fort Nelson. Niechcacy zajechalam komus droge, wywolujac zupelnie nieproporcjolny wybuch agresji i nienawisci. Zdecydowalismy, ze wytrzymamy w brudzie jeszcze jeden dzien.

Day 27 / Dzien 27.

About half way through the shortcut West, there is a small settlement of Fort Simpson. To get there, you’ve got to drive an extra 37 miles off the dirt road and take a ferry. Fort Simpson looked great in our guidebook but unfortunately not so much in reality. But the trip is compulsory anyways, since it’s the only place to get gas. Oh, the Pope visited it in 1987, I’m wondering if he found anything to do there.

But before we got there, we stopped for lunch on one of the many creeks we crossed. The weather was great so we took the opportunity to eat outside and walk along the banks. And then we got back into the van and it wouldn’t start. Our cell phones don’t work in Canada, there is almost no traffic on this road and we were about 95 miles from the nearest payphone. But we figured it wasn’t too bad – at least we had food, access to water and many new books. But the journey didn’t turn into a reading retreat because Lee poured water into car batteries and the van finally started.

And so when we saw fantastic Sambaa Deh Falls, we couldn’t enjoy it for as long as we wanted – we had to keep the van running. We also kept it running on the ferry to and from Fort Simpson, and felt bad stinking it up right next to a sign saying “Turn the engine off”.

After leaving Fort Simpson we began the second part of the shortcut: the Liard Trail. It’s not maintained as well as Mackenzie Hwy, it’s a slalom between potholes. We drove a good chunk of it at night, in search of a good place to watch the Northern Lights. The sky was clear. We cast the Chartreuse spell. But the lights never came.


Mniej wiecej w polowie skrotu na Zachod jest mala osada, Fort Simpson. Zeby sie tam dostac, trzeba zboczyc 60 km z gruntowej drogi i przeprawic sie promem przez rzeke. Fort Simpson wyglada wspaniale w naszym przewodniku, ale niestety nie w rzeczywistosci. Jednak wycieczka i tak byla obowiazkowa bo to jedyne miejsce gdzie mozna zatankowac. O, papiez przylecial z wizyta w 1987 roku, ciekawe czy on znalazl to cos wartego uwagi.

Ale zanim tam dojechalismy, zatrzymalismy sie na lunch nad jednym z wielu strumieni, przez ktore przejezdzalismy. Pogoda byla wspaniala, wiec skorzystalismy z okazji, zeby zjesc na zewnatrz i przespacerowac sie wzdluz brzegu. Ale kiedy wrocilismy do vana, nie chcial zapalic. Nasze komorki nie dzialaja w Kanadzie, ta droga malo kto jezdzi i bylismy 150 km od najblizszego telefonu. Uznalismy, ze mogloby byc gorzej – przynajmniej mamy jedzenie, dostep do wody i nowe ksiazki. Ale nasza podroz nie przemienila sie w wypoczynek z literatura, bo Lee nalal wody do akumulatora i van jednak zapalil.

Wiec kiedy zobaczylismy fantastyczny wodospad Sambaa Deh, nie dane nam bylo sie nim nacieszyc wystarczajaco dlugo – nie moglismy wylaczyc silnika. Nie wylaczylismy go rowniez podczas przeprawy promowej w obie strony i czulismy sie glupio smrodzac zaraz obok tablicy “Wylacz silnik”.

Po opuszczeniu Fort Simpson rozpoczelismy druga czesc naszego skrotu: Szlak Liard. Nie jest on utrzymywany w tak dobrym stanie jak Droga Mackenzie, to istny slalom miedzy dziurami. Przejechalismy spory kawalek noca, w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca na ogladanie Zorzy Polarnej. Niebo bylo bezchmurne. Rzucilismy Chartreuse’owe zaklecie. Ale zorza nie nadeszla.

Day 26 / Dzien 26.

Our large water tank inside the van froze last night!

So the transmission is fine yet it’s not doing well. Yeah I know, I’m confused too. There seems to be an electrical problem but it just might be 10 other things. We decided not to fix it. The mechanic taught us how to change the gears manually. It’s working.

We got all the necessary supplies and filled the propane tank. We entertained a very tempting idea of staying in Yellowknife for another night and getting drinks with the cool couple we met on the rock the night before (Rosemary and Rob, you guys rock!), but felt the need to move ahead. And so we left Yellowknife and started making our way towards the shortcut West.

We usually don’t travel at night but since for a few hundreds kilometers we’re taking the same road that brought us here, we feel like we’re not missing out on the views. We drove in rain and fog, at night, on a road with recent bison sightings.

After we stopped for the night and had dinner, we set in the front seats of the van, drinking Chartreuse and waiting for the Northern Lights. AND THEY CAME! It was spectacular! It was an amazing show and we had the best seats!


Nasz duzy zbiornik z woda wewnatrz vana zamarzl zeszlej nocy!

A wiec ze skrzynia biegow wszystko jest w porzadku, ale nie chodzi tak, jak powinna. Tak, ja tez jestem zdezorientowana. Wyglada na to, ze mamy problem natury elektrycznej, ale to rownie dobrze mogloby byc 10 innych rzeczy. Zdecydowalismy, ze nie bedziemy naprawiac. Mechanik nauczyl nas jak recznie zmieniac biegi. Dziala.

Kupilismy niezbedne zaopatrzenie i napelnilismy butle gazowa. Rozwazylismy kuszaca mysl pozostania w Yellowknife na jeszcze jedna noc i pojscia na drinki z ta fajna para, ktora poznalismy zeszlej nocy na skale, ale poczulismy potrzebe powrotu na droge. Wiec opuscilismy Yellowknife i ruszylismy w strone tego skrotu na Zachod.

Przewaznie nie podrozujemy noca, ale skoro przez kilkaset kilometrow bedzimy na tej samej drodze, ktora tu przyjechalismy, to nie musimy sie obawiac, ze omina nas widoki. Jechalismy we mgle i deszczu, noca, na drodze, na ktorej zameldowano ostatnio obecnosc bizonow.

Po tym, jak zatrzymalismy sie na nocleg i ugotowalismy obiad, przenieslismy sie na przednie siedzenia vana i pilismy Chartreuse, czekajac na Zorze Polarna. I NADESZLA! To bylo niesamowite! To bylo wspaniale przedstawienie, a my mielismy najlepsze miejsca.

Day 25 / Dzien 25.

Spent the day in Yellowknife, the capitol of the Northwest Territories. The downtown’s most exciting part is the Gaza Strip – that’s where all the barely-walking drunks are. Too bad it’s Sunday, the dry day. Even bars and restaurant are banned from selling booze.

The old town feels like Key West of the North, with its tiny houses, tourist-tailored shops and a good dose of dirt behind its fingernails. We climbed the famous landmark – a large outcrop in the middle of the old town and froze our bums off talking to a couple we met on the top. It’s getting cold!

Spent a couple hours at a local heritage center (awesome), named after Prince of Wales and proudly sporting his giant portrait (it’s always nice to see his lovely face).

Oh, the transmission is acting out again (our Sunday bad luck!) so we’ll have to stay till tomorrow.

Trying to get away from the Gaza Strip crowd, we drove to a recreation area outside the city, just to be kept up late by a bunch of drunken locals experimenting with burning highly flammable materials in a bonfire. After they finally put out the fire and left, Lee spotted somebody who stayed behind and decided to keep an eye on him. And so Lee stayed up another hour, watching the playground’s slide.


Spedzilismy caly dzien w Yellowknife,stolicy Terytoriow Polnocnozachodnich. Najbardziej ekscytujaca czescia centrum jest Strefa Gazy – tam sa wszyscy zataczajacy sie pijacy. Niestety dzis jest niedziela, dzien posuchy. Nawet bary i restauracje nie moga sprzedawac alkoholu.

Stare miasto, ze swoimi malymi domkami,nastawionymi na turystow sklepikami i spora dawka brudu za paznokciami, przypomina Key West Polnocy. Wspielismy sie na slynny punkt orientacyjny – duza skale w srodku starego miasta i odmrozilismy tylki rozmawiajac z poznana na szczycie para. Robi sie zimno!

Spedzilismy kilka godzin w miejscowym osrodku dziedzictwa kulturowego (wspanialym), nazwanym na czesc Ksiecia Walii i dumnie prezentujacym jego portret (zawsze milo jest zobaczyc jego przystojne lico!).

A, znowu cos jest nie tak ze skrzynia biegow (nasz niedzielny pech!), wiec musimy zostac do jutra.

Probujac trzymac sie z daleka od bywalcow Strefy Gazy, pojechalismy do parku rekreacyjnego oddalonego od miasta a i tak bylismy do pozna utrzymywani w bezsennosci przez grupe pijanych miejscowych eksperymentujacych z wrzucaniem do ogniska latwopalnych materialow. Kiedy w koncu zgasili ognisko i odjechali, Lee wypatrzyl kogos, kto zostal i postanowil miec na nim oko. I tak Lee spedzil w bezsennosci kolejna godzine, wpatrujac sie w zjezdzalnie na placu zabaw.

Great Slave Lake.

Jezioro Great Slave.

Mooseskin boat at the heritage center.

Lodz ze losiej skory w osrodku dziedzictwa kulturowego.

View from the rock. We were fascinated by those little houseboats!

Widok ze skaly. Bylismy zafascynowani tymi domkami na wodzie.

Day 24 / Dzien 24.

Crossed Mackenzie River and drove through a bison sanctuary. As soon as we entered, there they were. We saw three herds, one of them walking in the middle of the road. Adults seem very stoic (much like cows) but the youngsters jump and play like baby horses.
It rained all day. We discovered that the roof leaks a bit. But what’s worse, we were planning on taking a shortcut west, after coming back from Yellowknife. The shortcut is roughly 280 miles on a dirt road. Not gravel. Dirt. The (only) alternative is going back the way we came and then around, almost 700 miles. We’ll soon have a big decision to make.

Przekroczylismy rzeke Mackenzie i przejechalismy przez obszar ochronny bizonow. Zobaczylismy je od razu. Napotkalismy trzy stada, jedno z nich szlo srodkiem drogi. Te dorosle wydaja sie byc bardzo stoickie (jak krowy), ale mlode skacza i bawia sie jak zrebaki.
Padalo caly dzien. Odkrylismy, ze dach troche przecieka. Co gorsza, planowalismy przejazd skrotem na zachod, po powrocie z Yellowknife. Ten skrot to na oko 450 km na gruntowej drodze. Nie na zwirowej. Gruntowej. Opcja druga (i ostatnia) to powrot ta sama droga, ktora przyjechalismy, a potem naokolo, ponad 1100 km. Bedziemy wkrotce mieli powazna decyzje do podjecia.









Above: more of the Alexandra Falls, David Blaine and Hay River. Below: the Great Slave Lake after sunset.
Powyzej: wiecej Wodospadu Alexandra, David Blaine i rzeka Hay. Ponizej: Jezioro Great Slave po zachodzie.