Click, clack goes the Marc train over steel tracks.

A few years ago, a local music journalist got an idea to talk Baltimore musicians into collaborating with each other. He paired them in curious ways. The more their styles varied, the more interesting the effects of their cooperation turned out to be.

Caleb Stine plays Americana, Saleem Heggins is an MC. There were 4 songs born from their 6 weeks long collaboration, and Baltimore is my favorite one.

Kilka lat temu miejscowy dziennikarz muzyczny wpadł na pomysł, aby skłonić lokalnych artystów do kolaboracji. Dobierał ich w zaskakujące pary. Im bardziej różniły się ich style, tym ciekawszy okazywał się być efekt ich współpracy.

Caleb Stine gra Americanę, Saleem Heggins to MC. Z ich sześciotygodniowej kolaboracji narodziły się cztery utwory, wśród nich mój ulubiony, Baltimore.

Today, some analog shots of Baltimore. You do not get to pick who and what you fall in love with. And years ago, against my better judgement, I did fall in love with this dirty city and its many flaws.

Dzisiaj trochę analogowych migawek z Baltimore. Nie wybieramy w kim i w czym się zakochujemy. Wbrew samej sobie, lata temu, zakochałam się w tym brudnym mieście i jego wielu wadach.

Our street. Baltimore is a city of contrasts. One city block is often the distance separating different worlds. This area is a good example. To the West of us, there is Bolton Hill, a neighborhood of huge 19th century row-houses, elaborate mansions and churches. The residents are an ethnic mix, many MICA kids and college professors live there as well. It's quaint and safe. To the East - it's a completely different story: low buildings, many of them uninhabited, trash on the streets, exclusively black residents. It's sketchy after dark and before dark too.

Nasza ulica. Baltimore to miasto ogromnych kontrastów. Jedna przecznica to często odległość dzieląca zupełnie odmienne światy. Ta dzielnica jest tego doskonałym przykładem. Na wschód od naszej ulicy znajduje się Bolton Hill, dzielnica wielkich XIX-wiecznych kamienic, bogatych domiszczy i kościołów. W Bolton Hill mieszka mieszanka etniczna, sporo studentów pobliskiej artystycznej uczelni i profesorów. Jest cicho i bezpiecznie. Na zachód - zupełnie inna historia: niska zabudowa, co drugi dom to pustostan, śmieci na ulicy, wyłącznie czarni mieszkańcy, nieprzyjemnie po zmroku i przed zmrokiem też.

I had a good laugh at front of this church. These votive ribbons are hung by the churchgoers praying for the victims of the wars in Iraq and Afghanistan. Yellow ones are for the American soldiers, blue and green - for the Iraqi and Afghani civilians. It's pretty clear who the Americans believe to be the victims of the wars they started.

Uśmiałam się przy tym kościele. Modlitewne wstążki zawieszane są przez wiernych w intencji ofiar wojny w Iraku i Afganistanie. Żółte za amerykańskich żołnierzy, niebieskie i zielone za irackich i afgańskich cywilów. Od razu widać kogo Amerykanie uznają za ofiary wywołanych przez siebie wojen.