Day 23. I’m not scared. I made back-ups of myself this morning.

At 6:45 we're stuck in front of the hotel awaiting the arranged cab. It doesn't show up. We're lucky, Spaniards we just met give us a ride to the airport. The fog is thick, flights will be delayed. We kill time playing cards. When searching our bags, the airport security guy steals my back-up camera battery. 

Flights in Ethiopia make multiple stops. The plane lands, somebody gets off, somebody gets on, the plane continues to another destination. We're shocked to spot shepherds on the runway. Fingers crossed that no animals get in the way of the taking-off plane. It's still foggy, so we don't get to see the Simien Mountains as we cleverly planned. Moments later we land in Lalibela.

On the way from the airport the minibus is silent. Even (ever-present) Spaniards are flabbergasted. We're all glued to the windows, taking in the views.

I wonder what it would be like to come to Ethiopia, change planes in Addis without leaving the airport and let this place make the first impression.

From our balcony (yes! we have a balcony! and hot water!) we can see a little piece of Bet Giorgis church. Bet Giorgis! I'm getting choked up. One of my dreams is coming true.


O 6:45 rano tkwimy przed hotelem w oczekiwaniu na umówioną taksówkę. Nie przyjeżdża. Szczęśliwie, poznani przed momentem Hiszpanie podrzucają nas na lotnisko. Gęsta mgła, loty będą opóźnione. Zabijamy czas grając w karty. Przy rewizji bagażu pracownik lotniska kradnie mi z plecaka zapasową baterię do aparatu. 

Loty w Etiopii są wieloczłonowe. Samolot ląduje, ktoś wysiada, ktoś wsiada, samolot leci dalej. Na pasie startowym z przerażeniem odkrywamy pastuchów. Mamy nadzieję, że nic nie wbiegnie pod koła startującego samolotu. Nadal jest dość mgliście, więc jednak nie widzimy Gór Simien jak cwaniakowaliśmy. Chwilę później już lądujemy w Lalibeli.

W drodze z lotniska w minibusie panuje zupełna cisza. Nawet (wszechobecni) Hiszpanie zapomnieli języków w gębach. Wszyscy przylepieni do okien podziwiamy widoki.

Zastanawiam się jakby to było przylecieć do Etiopii, w Addis bez opuszczania lotniska przesiąść się w samolot do Lalibeli i to temu miejscu pozwolić zrobić pierwsze wrażenie.

Z naszego balkonu (mamy balkon! i ciepłą wodę!) widać kawalątek wykutego w skale kościoła Bet Giorgis. Bet Giorgis! Czuję narastające wzruszenie. Właśnie spełnia się jedno z moich marzeń.

I wasn't sure what to expect from Ethiopian Airlines. It turned out to be the best flight I'd ever been on (and definitely the shortest one).

Nie wiedziałam czego się spodziewać po etiopskich liniach. A okazało się, że to był najprzyjemniejszy lot jaki kiedykolwiek odbyłam (i bezkonkurencyjnie najkrótszy). 

Lalibela airport. 6500 ft above sea level. 1 runway. 2 flights a day.
Lotnisko w Lalibeli. 2000 metrów n.p.m. 1 pas. 2 loty dziennie.

We were very happy with this room but the balcony door did not lock so we barricaded it with one of the beds every time we were heading out. We also barricaded it before going to sleep. Whoever was staying below us must have hated our guts.

Byliśmy zadowoleni z tego pokoju, tyle że dało się zamknąć drzwi prowadzących na balkon. Barykadowaliśmy je więc łóżkiem przed każdym wyjściem. I przed pójściem spać również. Goście z pokoju pod nami musieli nas przeklinać.

When we got to the hotel, the local market was just finishing up.

Kiedy dotarliśmy do hotelu, kończył się właśnie miejscowy targ.

People returning from the market and a sneak peek of the Bet Giorgis church. Can you spot it?

Ludzie wracający z targu i kawałek kościoła Bet Giorgis. Widzicie?

This was a great meal. On the left, Lee's chicken fir-fir. Fir-fir (dubbed by us 'injera with more injera') is made with torn pieces of injera, soaked in butter, spices, sauce and sometimes mixed with meat, eaten with... injera. On the right, my bayonet with triangle pieces of strange injera-like white flour bread that we only came across this one time.

To był wspaniały obiad. Po lewej Lee fir-fir z kurczakiem. Fir-fir (nazywany przez nas również 'indżerą z indżerą') to porwane kawałki indżery wymamlane w przyprawach, maśle, sosie i niekiedy podane z mięsem, jedzone z... indżerą. Po prawej mój bayonet z trójkątnymi kawałkami dziwnego chleba z białej mąki przypominającego indżerę. Nigdy więcej się z nim nie spotkaliśmy.