Czy Was też kręci wizja utopijnych społeczeństw? Mnie kręci od zawsze. Może dlatego, ku zgrozie rodziców, jako dziecko byłam wielką fanką komunizmu i wielkich blokowisk, których potwornie zazdrościłam innym dzieciakom. Może dlatego łaskocze mnie Nowa Huta i plany naszego przyjaciela, który zamierza zamieszkać w kanadyjskiej komunie. Może dlatego marzę o grupie ludzi wolnych zawodów, którzy wprowadzą w rotację swoje domu i mieszkania. Wiosna i lato na francuskiej wsi, jesień i zima na meksykańskim wybrzeżu. Podlewajcie kaktusy i pokarmiajcie zaczyn na chleb. Acha, i dajcie znać jakby jakiś niedajbożeoficjalny list przyszedł!
Walt też miał wizję. Wizję utopijnego miasta, podążającego za najnowszymi teoriami i wykorzystującego najnowsze technologie. Po jego śmierci, zarząd Disney World zdecydował jednak, że nie chce bawić się w miasto. I tak powstał Epcot, który celebruje technologiczne innowacje i kulturę różnych nacji, a tak naprawdę jest wykapaną wystawą światową. Wokół jeziora leży 11 państw. To mapa nakreślona przez szaleńca. Obok Meksyku, Norwegia. Obok Norwegii, Chiny. Potem Niemcy, Włochy, Stany, Japonia, Maroko, Francja, Wielka Brytania i Kanada.
Każde państwo reprezentowane jest przez charakterystyczną dla niego architekturę, restauracje, sklepy, wystawy, oraz... pracowników tylko i wyłącznie z tego kraju. Pracy w Polsce nie ma, bo Polska nie istnieje (oburzenie!), ale za to, jeśli Wasza uczelnia współpracuje z amerykańskimi szkołami, to możecie załapać się na Program Wymiany Akademickiej!
O Epcot usłyszałam po raz pierwszy kilka tygodni przed wylotem na Florydę i miałam czarne wizje tego, czego tam doświadczę. Folkloryzm! No tak. Stereotypy! No tak. Makieta! No raczej. Ale tak jak (zupełnie niespodziewanie) uwiodło mnie Vegas (albo raczej poderwało, uwiodło sugeruje jakiś stopień finezji), tak samo uwiódł mnie Disney World. Nie wiem, czy się jeszcze zobaczymy, ale tego romansu nie żałuję ani trochę.
W Norwegii najbardziej ekscytujący był precel.
W Japonii pożarłyśmy obiad.
W Niemczech degustowałyśmy piwo.
Maroko. Ani trochę nie widać, że to tektura i styropian, tudzież inne wiórosklejki.
Wszystko ładnie pięknie, tylko co u Was? Czekam na jakieś grubsze tekściwo jak Wam obecnie życie płynie, bo dzieje się na pewno, a tu nic :p Albo prawie nic, bo bardzo lakonicznie.
ReplyDeleteMasz rację. Nie nadążam z blogiem, a blog za życiem. Nie wiem czy nasze obecne zezowate życie na walizkach to dobry materiał na post, no ale kiedy nie jest zezowate albo nie na walizkach... Pomyślę nad postem tak świeżym, że aż sashimi quality ;)
DeleteMyślę, że to idealny materiał na post! Nie myśl za długo, czekam :D
Deleteutopijne społeczeństwa i wizje miast przyszłości. chociaż w sumie bardzo stare wizje, które się nie zrealizowały, np. lata 70 o 90 czy 00. dziwne domki, puste ulice, pozasłaniane lub wybite okna i smutne panie w stylu lat 40. opuszczone osiedla, styropianowe i plastikowe atrapy, dziwne meblościanki, wszystko jak na pokaz. coś takiego. makieta Maroka pasuje :)
ReplyDelete